Hz. Musa'nın vefatından sonra İsrâiloğullarının başına Yûşa Peygamber geçti. Yûşa Peygamber, 40 yıl çöllerde yersiz yurtsuz dolaşan İsrâiloğullarını alarak kutsal Filistin topraklarına girdi. Önce Eriha şehrini kuşatarak ele geçirdi. Böylece İsrâiloğulları çöl hayatından kurtularak şehir hayatına geçmiş oldular.
Eriha'dan sonra Filistin'deki diğer şehirler üzerine yürüdü. Çetin süren mücadeleler sonunda buraları da ele geçirdi. Hz. Musa vefat ederken, Yûşa Peygambere mermer bir Tâbut (sandık) emanet etmişti. İçinde Hz. Musa'nın asâsı, Tevrat levhaları, Hârun Peygamber'in bazı eşyaları bulunuyordu. Tâbut âdeta İsrailoğullarının bağımsızlık ve özgürlük sembolü idi. Bu yüzden onu titizlikle koruyorlardı.
Kutsal toprakların tamamını ele geçiren Hz. Yûşa 28 sene İsrâiloğullarının başında kaldıktan sonra, 110 yaşında vefat etti.
Yûşa Peygamber'den sonra İsrâiloğullarında Hâkimler devri başladı. Başları darda kalınca peygamberlerine başvuran İsrâiloğulları, hâlleri düzelince de nankörlük ve isyandan geri durmuyorlardı. Hattâ daha da ileri giderek peygamberlerini öldürdükleri bile oluyordu. Hâkimler devri 500 yıl kadar sürdü. Sonra yerini Hükümdarlar devrine bıraktı. Hâkimler devrinin son hâkimi, İşmoil Peygamber idi.
TALÛT İLE CALÛT
Hz. İşmoil'in hâkimliği sırasında İsrâiloğulları bir ara iyice azıtmış, yoldan çıkmıştı. Cenâb-ı Hak da ceza olarak Calût adlı zâlim bir düşmanı başlarına bela etmişti.
Calût, Amâlikalılardan zorba, acımasız, iri cüsseli, dev yapılı bir hükümdardı. İsrâiloğullarını ânî bir hücumla bozguna uğratmış, Filistin topraklarının büyük bir bölümünü ele geçirmişti. İsrâiloğullarından kimisini esir etmiş, bazılarını da çok ağır vergilere bağlamıştı. Geri kalanlar ise çok dar bir saha içine sıkışıp kalmışlardı.
Calût, İsrâiloğullarının bağımsızlık sembolü Kutsal Tâbut'u da ele geçirmişti.
Evlerinden, yurtlarından, mallarından ve en önemlisi de hürriyetlerinden olan İsrâiloğulları, üzüntü içinde kıvranıyorlardı. Artık bu sıkıntıların bitmesini istiyorlardı.
Kendi aralarında düşünüp taşındılar. Calût'un zulmünden kurtulmanın ve özgürlüklerini elde etmenin çarelerini aradılar. Calût'u altedecek dirâyet ve cesarette otoriter bir kumandanın emri altında çarpışmaktan başka çıkar yol bulamadılar.
Derhal İşmoil Peygamber'e başvurdular. "Rabbine dua et de, bize bir kumandan göndersin ey İşmoil! Onun etrafında toplanalım. Hep birlikte Allah yolunda savaşalım," dediler.
İşmoil Peygamber İsrâiloğullarının nankör ve dönek olduklarını bildiği için, bu isteklerinde sonuna kadar sabredeceklerine ihtimal vermiyordu. Bu endişesini onlara belirtti. Onlar bu sefer kesin kararlı olduklarını söylediler.
Hz. İşmoil, kavminin ısrarı üzerine yüce Allah'a dua etti. Cenâb-ı Hak da, ona İsrâiloğulları içinden Talût'u hükümdar seçtiğini bildirdi.
İşmoil Peygamber durumu halkına bildirince, hemen itirazlar başladı. Bilhassa zenginler Tâlut'un fakirliğinden dolayı bu işe ehil olmadığını söylüyorlardı. Sonra Tâlut'u Allah'ın seçtiğini gösteren delil istediler.
Hz. İşmoil: "Bekleyin bakalım. Bu mu'cize gerçekleşecektir. Kutsal eşya ve emanetlerin içinde saklı olduğu Tâbut, tekrar elinize geçecektir," dedi.
İsrâiloğullarının bağımsızlık sembolü, huzur kaynağı olan Kutsal Tâbut'u ele geçiren Calût, sırf hakaret için onu pis bir yere koymuştu.
Allah, Talût'u hükümdar yaptıktan sonra Calût'un halkına büyük bir dert verdi. Bunun üzerine tâbutu iki öküze yükleyerek salıverdiler. Kaderin sevkiyle öküzler doğruca Talût'un evinin önüne geldiler. Talût, öküzlerin üzerinden Tâbut'u alarak kavmine gösterdi ve onu eski yerine yerleştirdi. Bu olay üzerine İsrâiloğulları Talût'un hükümdarlığını, ister istemez kabûl etmek zorunda kaldılar.
Talût, İsrâiloğullarına savaş için hazırlanmalarını emretti. Derhal hazırlıklar başladı. Kısa sürede büyük bir ordu ortaya çıktı. Ordunun içinde Hz. Dâvud, babası ve kardeşleri de vardı. O sırada Dâvud, henüz küçük bir çocuktu. Ordu harekete geçeceği sırada, Talût onlara şu konuşmayı yaptı: "Ey İsrâiloğulları! Allah sizi bir nehirle imtihan edecektir. Önünüze çıkacak olan bu nehrin suyundan kana kana içenler benden değildir. Kim hiç içmezse, o bendendir. Allah da ona mükâfatını verecektir. Sudan yalnızca bir avuç içmekte bir sakınca yoktur."
Talût, ancak kendine gönülden bağlanıp itâat etmiş az bir askerle nehri geçebildi. Ordunun çoğu, nehrin suyundan kana kana içtiklerinden nehri geçemeyip karşı sahilde kaldılar.
Hz. DÂVUT, CALÛT KARŞISINDA
Bir müddet sonra Talût'un küçük, fakat ihlâslı ve azimli ordusu Calût'un ordusu ile karşı karşıya geldi. Düşman ordusu gerçekten sayıca kalabalık, iyice de silahlıydı.
Talût ordusu bu vaziyet karşısında hep birden ellerini açarak Allah'a yalvarmaya başladılar.
Savaş geleneğine göre savaş başlamadan önce her iki ordudan birer kişinin çıkıp dövüşmeleri gerekiyordu. Düşman ordusundan ortaya bizzat Calût çıktı. Heybetli ve korkunç bir görünüşü vardı.
Talût, askerlerine döndü: "Calût ile kim dövüşmek ister?" diye sordu. Fakat hiç kimse ortaya çıkamadı. Herkes Calût'un korkunç gücünden, dev yapısından korkuyor, onunla dövüşmeyi gözüne kestiremiyordu.
O anda beklenmedik bir şey oldu. Askerlerin korkup sindiğini gören küçük Dâvud ortaya atılmış, safları yararak ileri çıkmıştı. "Ey Calût, seninle ben dövüşeceğim," diye haykırıyordu.
Calût Kızmıştı: "Seni şimdi sinek gibi ezeceğim," diyerek hışımla saldırıya geçti. Küçük Dâvud çok güzel sapan kullanırdı. Yerden iri bir taş alarak sapanına yerleştirdi. Nişan aldı, öfkeyle üzerine gelen Calût'a fırlattı. Dev yapılı adamın bir anda olduğu yerde çakılıp kaldığı, sendeleyerek yere yıkıldığı görüldü. Dâvud'un sapanıyla attığı taş Calût'un tam alnının ortasına isabet etmiş, onu sersemletip yarı baygın halde yere düşürmüştü.
Küçük Dâvud bu fırsatı kaçırmadı. Koşarak Calût'un üstüne çıktı. Kılıcıyla öldürücü darbeyi vurdu. Amâlikalılar birbirlerini çiğneyerek kaçmaya, savaş meydanını terketmeye başladılar. Bundan sonra İsrailoğulları kutsal Filistin topraklarını, paniğe kapılan düşmandan kolayca temizlediler. Yeniden özgürlüklerine kavuştular.
Hz. DÂVUD HÜKÜMDAR VE PEYGAMBER OLUYOR
Calût'u öldüren Hz. Dâvud, bir anda millî kahraman olmuş, İsrâiloğullarının büyük bir sevgisine mazhar olmuştu. Talût onu sarayda yanına aldı, büyüyünce de kızı ile evlendirdi.
Talût'un ölümü üzerine onun vasiyeti gereği, yerine Hz. Dâvud hükümdar oldu. İsrâiloğullarının başına geçti. İsrâiloğullarının 12 soyunun tamamı, Hz. Dâvud'un hükümdarlığını kabûl ettiler.
Bir müddet sonra Cenâb-ı Hak, Hz. Dâvud'a peygamberlik de verdi. Hz. Dâvud böylece hem saltanatı, hem de peygamberliği şahsında birleştiren ilk peygamber oldu.
Hz. Dâvud hükümdar olunca, büyük bir ordu kurdu. Filistin'i düşmandan tamamen temizledi. Kudüs'ü başkent yaptı. Filistin dışındaki birçok toprakları da ülkesine kattı.
ZEBÛR
Cenâb-ı Hak, Hz. Dâvud'a kavmini irşâd etmesi için Zebûr adlı kutsal bir kitap vermişti. Zebûr 4 büyük kitaptan birisidir. Zebûr'da emir ve yasaklar, ahkâma dair bahisler yoktur. Daha çok öğütler, zikirler ve ilâhîler vardır.
Zebûr, Dâvud Peygamber'e Îbranice olarak Ramazan'da indirilmiştir. Dâvud Peygamber de diğer İsrâiloğulları Peygamberleri gibi milletini Musa Peygamber'in hukuk sistemine göre yönetmiştir.
ELİNİN EMEĞİ İLE GEÇİNEN BİR PEYGAMBER
Hz. Dâvud her işinde Allah'ın rızâsını arayan takva ve salahat sahibi bir peygamberdi. İbadeti çok severdi. Bir gün oruç tutar, bir gün iftar ederdi. Gece yarısında namaza kalkar, Cenâb-ı Hakk'a dua ve niyâzda bulunurdu.
Cenâb-ı Hak bir melek göndererek ona, "En üstün kazancın insanın kendi emeğinin karşılığı" olduğunu hatırlatmıştı.
Cenâb-ı Hakk'a geçimini kendi emeğiyle kazanacağı bir yol göstermesi için, duaya başladı. Bunun üzerine Cenâb-ı Hak bir mucize olarak demiri onun emrine verdi. Eliyle hamur gibi yumuşatıp şekil vermeyi öğretti. Hz. Dâvud, bundan böyle demiri eliyle yumuşatıp zırhlar, kılıçlar, savaş âletleri yapmaya ve bunları satarak geçimini sağlamaya başladı
DAVUD PEYGAMBER'E VERİLEN MU'CİZELER
Allah, Dâvud Peygamber'e birçok mu'cuzeler vermiş, onu çeşitli erdemlerle donatmıştır. Bunlardan bazıları şunlardır:
1. Güzel ses:
Allah, Dâvud Peygamber'e öylesine güzel ve yakıcı bir ses ihsan etmişti ki Zebûr'u okuyarak Allah'ı tesbihe başladığında, onunla birlikte dağlar, taşlar, kuşlar ve bütün varlıklar da tesbihe başlarlardı.
2. Demiri avucunda yumuşatması ve dilediği şekli vermesi:
DÂVUD PEYGAMBER'İN VEFATI
Hz. Dâvud, saltanat ile peygamberliği 40 sene birlikte yürüttü. Cenâb-ı Hakk'ın bu süre içinde ona pek çok lütuf ve ikrâmları oldu. En büyük ikrâmı ise, oğul olarak Süleyman Peygamberi ona vermesi idi. Dâvud Peygamber vefat ettiğinde, Hz. Süleyman 12 yaşında bulunuyordu.
Konu: HZ DAVUD A.S 
