HZ LÜT A.S

Hazret-i Lût, İbrahim Peygamber'in kardeşinin oğlu idi. Babil'den Hazret-i İbrahim ile beraber hicret etmişti. Hazret-i İbrahim Şam civârında yerleşirken, Hazret-i Lût da Sodom bölgesine gitmişti.
Sodom halkı, yeryüzünün en ahlâksız kavmi idi. Yol kenarında otururlar, gelip geçen erkek yolculara tacizde bulunurlardı. Onlara taş atarlar, alay ederler, acımasızca işkence ve eziyetler yaparlardı. Bundan da büyük zevk ve lezzet alırlardı. Denebilir ki, yeryüzünün en sapık insanları, Sodomlular idi.
Sodomlular sapıklıkta çok ileri gidip yoldan iyice çıkınca, Cenâb-ı Hak, Hazret-i Lût'a peygamberlik verdi. Onu, Sodomluları doğru yola çağırmakla vazifelendirdi. Hazret-i Lût, vazifesine önce peygamberliğini ilân etmekle başladı.
- Ey kavmim! Ben size gönderilen doğru sözlü bir peygamberim. Sizler Allah'tan korkun ve bana itaat edin. Kendinizi günahlardan koruyun... dedi.
Hazret-i Lût, bu sözlerden sonra, yaptıkları insanlık dışı işlerden nefret ettirmek için kavmine uyarılarda bulundu. Şöyle diyordu:
- Ey kavmim! Sizler daha önce hiçbir milletin yapmadığı çirkin bir sapıklığı işliyorsunuz. Bu günahı utanmadan, gözler önünde nasıl yaptığınıza şaşıyorum. Ne kadar haddi aştığınızın farkında değil misiniz? Bir an önce bu çirkin işlerden uzaklaşın. Yoksa başınıza büyük bir belânın gelmesinden korkuyorum.
Fakat Sodomlular Hazret-i Lût'un bu uyarılarına aldırmıyorlardı.
Hazret-i Lût yılmadan, usanmadan dâvasını anlatmakta, kavmini doğru yola çağırmakta idi. Sodomlular onun bu konuşmalarından artık sıkılmaya başlamışlardı. Bir araya gelerek bir çare düşündüler. Uzun konuşmalardan sonra, nihayet şu karara vardılar:
- Lût'u ve ona inananları, bundan sonra bize karışacak olurlarsa, şehrimizden sürelim. Bunlar madem bizim ahlâkımızı beğenmiyorlar, öyle ise, bizimle beraber bu kentte oturmasınlar. Çıkıp beğendikleri yere gitsinler.
Bu kararlarını Hazret-i Lût'a kesin bir dille bildirdiler: "Ey Lût! Bundan sonra, bizim yaptıklarımızı kınayacak olursan, seni şehrimizden kovmaya karar verdik. Bu senin son şansın olsun. Bir daha sakın bize karışayım deme..."
Hazret-i Lût, kavminin aldığı bu karara çok üzüldü. Onlara cevaben: "Ey kavmim!" dedi. "Ben sizin yaptığınız sapık işleri nefretle karşılıyor, çirkin buluyorum. Bu tehdidinizle beni yolumdan döndüremezsiniz..."
Sonra ellerini açarak Cenâb-ı Hakk'a yalvarmaya başladı. Duasında: "Yâ Rab! Beni ve bana bağlanan mü'minleri kavmimin kötü amellerinden kurtar. Onları yok eyle, Bizlere de yardım eyle..." diyordu.
Hiçbir peygamber, ıslahından ümit kesmeden kendi kavmine beddua etmemiştir.
Cenâb-ı Hak, Lût Peygamber'in duasını kabûl etti. Sodomluların cezalandırılmaları için üç melek vazifelendirdi. Onları yakışıklı birer delikanlı görüntüsünde Hazret-i Lût'a gönderdi.
Melekler, Hazret-i Lût'a gelirken önce İbrahim Peygamber'e uğradılar. Ona İshak adlı bir oğlu olacağını müjdelediler.
Azab melekleri Sodom şehrine bir öğle vakti geldiler. O sırada Lût Peygamber tarlada çalışmakta idi. Üç kişinin kendisine doğru gelmekte olduğunu görünce, onlara: "Siz benim tanımadığım kimselersiniz. Niye buraya geldiniz?" diye sordu. Onlar da kendisinde misafir kalmak için geldiklerini söylediler.
Misafirlerinin üç yakışıklı genç olduğunu gören Hazret-i Lût, ister istemez endişelenmişti. Kavminin durumu haber alır almaz, misafirlere musallat olacağını biliyordu. Hazret-i Lût, misafirlerinin o beldenin tamamen yabancısı olduklarını fark etmişti. Onlara kavminin durumunu bir parça hissettirmek istedi. Bu niyetle: "Ey misafirler! Bura halkının hâllerini hiç bilir misiniz?" diye sordu.
Melekler de: "Neymiş hâlleri?" dediler. Hazret-i Lût: "Yeryüzünde bu yer halkından daha kötü, daha sapık bir halk yoktur. Sizin gibi delikanlı gençlerle eğlenmekten, onlara işkence ve eziyet etmekten büyük zevk duyarlar..." cevabını verdi.
Hazret-i Lût'un bu cevabı üzerine Hazret-i Cebrâil gizlice diğer arkadaşlarına: "Şahit oldun," dedi.
Cenâb-ı Hak, Lût kavminin yok edilmesi için, Lût Peygamber'in, kavmi aleyhine dört defa konuşmasını şart koşmuştu. Bu, konuşmaların ilki oluyordu. Cebrâil, bunu tesbit için diğerlerinin dikkatini çekiyordu. Daha sonra Hazret-i Lût, üç kere daha kavminin aleyhinde konuşacak, böylece onlara azab hak olacaktı.
Hazret-i Lût, misafirlerini alıp kimseye göstermeden gizlice eve getirdi. Ancak, hanımı Vahile, bu durumu vakit geçirmeden Sodomlulara haber verdi. Vahile, Hazret-i Lût'a inanmıyordu. İnançsızlığını içinde saklardı. Kavmiyle gizli bir işbirliği içindeydi. Bundan dolayı Hazret-i Lût'a gelen misafirleri onlara haber vermişti.
Vahile'nin bildirdiği haber, Sodom'da bir anda yayıldı. Halk durumu birbirlerine müjdeleyerek anlatıyorlardı. Sür'atle toparlanıp Hazret-i Lût'un evine geldiler. Evin etrafını kuşatıp Hazret-i Lût'u dışarı çağırdılar. Ondan, misafirleri kendilerine teslim etmesini istediler.
Hazret-i Lût, kavminin bu teklifi karşısında büyük bir sıkıntıya düştü. Onları öğütle ikna etmeye çalıştı: "Bunlar benim misafirlerim. Beni misafirlerimin yanında utanır duruma düşürmeyin. Onlara yapılacak kötü muamele bana yapılmış sayılır. Allah'tan korkun, sapık emellerinizden vazgeçin. Nefislerinizi günahlardan koruyun," dedi.
Hazret-i Lût, kavmine âdeta yalvarırcasına öğüt veriyor, onları insafa getirmeye çalışıyordu. Fakat Lût kavminin gözü dönmüştü. Söylenen sözleri insafla düşünüp değerlendirecek halde değillerdi. Bu yüzden Hazret-i Lût'a sert cevaplar verdiler:
- Ey Lût! Biz seni bizim işimize karışmaktan men etmedik mi? Ayrıca evine misafir almanı da yasaklamadık mı? Sen istediğin kadar temiz huylu ve güzel ahlâklı ol; bizim yaptıklarımızı yapma. Ama bizim işimize de karışma. Bizim kusur ve günahımız bize âittir. Sana ne oluyor?
Hazret-i Lût tam bir acz içinde kalmıştı. Onları kararlarından döndürmeye imkân yoktu. Son olarak şu sözleri söyledi: "Ah keşke benim şu anda size karşı koyacak bir kuvvetim veya sağlam bir yere sığınabilme imkânım olsaydı. Sizin karşınızda böyle çaresiz halde kalmasaydım..."
Hazret-i Lût, Sodom'un yerlisi değildi. Bu bölgeye sonradan gelip yerleşmişti. Bu yüzden Sodom'da kendisine arka çıkacak hiç kimse yoktu. Halktan kendisine inananlar varsa da onlar da sayıca az, fakir ve güçsüz kimselerdi. Melekler, Hazret-i Lût'un iyice bunalıp daraldığını görünce, durumu daha fazla gizlemenin mânâsı kalmadığını anladılar. Ona hitaben, "Ey Lût!" dediler. "Biz şüphesiz senin Rabbinin elçileriyiz. Korkma, bunlar bize bir şey yapamazlar. Senin kavmin gaflet ve sapıklıklarında inat ediyorlar. Artık düzelmeleri mümkün değildir. Bırak da girsinler içeri. Gireceklerse görecekleri de var."
Bu sözler üzerine Hazret-i Lût rahatladı. Evinin kapısını ardına kadar açtı. Kavmini içeri buyur etti. Lût kavmi büyük bir heyecanla içeri doluştular. Hazret-i Cebrâil, içeri girenlerin yüzlerine karşı kanatlarını çarptı. Bir anda hepsinin gözleri görmez hâle geldi. Ne yapacaklarını şaşırdılar. Nereye gideceklerini bilemediler. Feryad ve figana başladılar:
- Hazret-i Lût'un yanında sihirbazlar var. Bizi bu hâle onlar koydu, dediler. Bu durumda bile imana yanaşmıyorlardı.
Hazret-i Lût, onları evinden dışarı çıkardı. Halk dışarı çıkarıldıktan sonra, melekler Hazret-i Lût'a, bundan sonra yapması gerekenleri haber verdiler:
- Ey Lût, artık sen ve sana bağlı olanlar bu gece şehirden çıkın. Mü'minler senin önünde yürüsünler. Ve arkalarına da dönüp bakmasınlar. Sabaha doğru azab gelecek ve bu kavmi tamamen yok edecektir. Hanımın da o helâk olanlar arasında bulunacaktır...
Cebrâil, Lût Peygamber'den dört şey istiyordu:
1. Geceleyin yola çıkmasını: Çünkü, şehirden halkın haberi olmadan ayrılmak gerekiyordu. Gündüz çıksa mü'minlerin eziyete uğratılma ihtimalleri vardı.
2. Hazret-i Lût'un mü'minlerin ardında yürümesini: Hazret-i Lût'un arkalarında bulunduğunu bilen mü'minler, hiçbir telâşa kapılmadan yürüyeceklerdi. Azabın kendilerine de dokunmasından endişe etmeyeceklerdi.
3. Kimsenin geri dönüp bakmamasını: Sodom şehri, mü'minlerin doğup büyüdükleri ana vatanları idi. İçinde hısım ve akrabaları, malları, kıymetli eşyaları bulunuyordu. Geri dönüp baktıklarında helâk olan akrabalarına acıma, harap olan mal ve mülklerine üzülme hissi duyabilirlerdi. Bu ise, Allah'ın hükmüne ve rahmetine itiraz mânâsına gelirdi.
4. Allah'ın emrettiği yöne doğru yürüyerek ceza bölgesinden çıkmalarını..
Hazret-i Lût bu emirleri alır almaz, şehirden ayrılma hazırlıklarına başladı. Gece yarısı olunca mü'minleri alarak Sodom'dan ayrıldı. Sabaha doğru Lût kavmine Allah'ın azabı gelip çattı. İnsanların üzerine gökten taş yağıyordu. Taşlar, yağmur damlaları gibi birbiri arkasından iniyor; bu esnada gaibden şöyle bir ses işitiliyordu:
- Siz Lût'un haber verdiği azabı yalanlıyordunuz. İşte azab... Tadın bakalım. Hazret-i Lût'un doğru sözlü olduğunu tasdik ediniz...
Lût kavminin yok edilmeleri seher vaktinden gün doğuncaya kadar devam etti. Böylece sapık ve azgın Lût kavmi helâk olurken, Hazret-i Lût ve ona inananlar kurtuluşa erdiler.
Lût kavmi, ahlâksızlığı, zulüm ve sapıklığı yüzünden helâk edilmiştir. Hazret-i Lût ve ona tâbi olanların, beldelerinden ayrıldıktan sonra Mısır veya Şam'a, yahut da Ürdün'e gittikleri söylenmektedir. Gittikleri yer, halkı temiz ve dindar olan bir yerdi.

" longdesc="79" />

::