Ey bütün çiçeklerin,bütün bitkilerin,yerin göklerin,ve alemlerin rabbi...
Ben senin yarattığın tohumlardan cansız bir tohumdum bir zamanlar,
Sen bana can verdin.
Dualarm kabul ettin,beni bir çiçek yaptın.
Bana kendi dilediğin gibi bir şekil verdin,renklerle,desenlerle,süsledin yüzümü,
Bana bir koku sürdün,koklayanı mest eden
Güzellerden bir güzel yaptın görenlere gösterdin,
Senin verdiğin cazibeyle kuşları böcekleri çağırdım kucağıma....
Dayanamadılar koştular...
Onlara senin rahmet çeşmelerinden şerbetler sundum,
Senin izninle
Birbirimize güldük,birbirimize sarıldk,el ele kucak kucağa sana
şükrettik,seni zikr ettik günler boyunca nice kuşlar nice böceklerle tanıştm böylece...
Hepsiyle mutlu beraberliklerim oldu.
Nihayet beni bir kulun gördü,
Yanımdan geçti birgün...
Beni fark etti,durdu,geri döndü,eğildi
Yüzüme baktı uzun uzun önce gözleriyle,sonra elleriyle okşadı kokladı
kokladı...
''Ne güzel yaratılmış! ''
dedi sesizce.
işte o an niçin var olduğumu anladım.
Melekler sardı etrafmızı ansızın, imrenerek seyrettiler olup biteni...
Görmediği Rabbine görmüş gibi inanan bir insanın yücelişini gördüler.
Ve her şeyi en ince ayrıntısıyla kaydettiler...
Çekilen resimlerde ben de vardım...
Ey dualar cevap veren Rabbim,
Ben cansız bir tohumdum...Dualarm kabul ettin güzel bir çiçek oldum.
Senin kudretinle canlandım, Senin sanatınla süslendim,
Senin lütfunla güldüm...
Şimdi bir duam daha kaldı mahşere sakladım;
' ' BENİ GÖREN GÖZLERİ ATEŞTE YAKMA,YA RABB ! '