Adamın biri kalp krizi geçirir.Bir müddet kalbi durur.Yanına gelenler öldü zannederek adamın cenaze işlemlerini vs.yapıp adamı gömerler.Ancak uzun bi süre sonra kendine gelebilen adam kabirde olduğunu farkeder.Korkuyla telaşla bağırmaya başlar."çıkarın beni burdan ! Ben ölmedim,çıkarın! Kimse yokmu!"
Ama nafile.Adam sesini kimseye duyuramaz.Yan kabirde yatan mefta "boşuna bağırma şimdi gece seni kimse duymaz.Sabah olunca ben sana haber veririm o zaman yardım istersin"der.Adam çaresizce sabahı beklemeye başlar.Fakat aklına bişey takılır:"Ama ! Ama ikimizde toprağın altındayız.Sen nasıl bileceksin sabahı"der.
"Ben hayattayken her sabah YASİN SURESİ; her gece yatmadanda MÜLK SURESİ okurdum.Şimdi ise sabah ve akşam olduğunda benim kabrim nurla aydınlanır.Bende böylece gece ve gündüz olduğunu anlarım."
Dünya ve Ahiretimizin nurla dolması duasıyla...