İNSANSIN VE İNSANLARLA beraber yaşıyorsun
Kırık kırıktır için Özün eziliyordur çok zaman
İçini açamazsın kimseye, iç çekip durursun kendi içinde
Kimi anladın ki, kim seni anlasın Neyi istediğini, neyi sevdiğini biliyor musun ki
Yüreğini yırtıyor sevgini verdiklerin
Hissiz mi yürümeli ıssız yerlerde?
Sensizlik senden daha mı sevimli sevgili sevgi? Yakınlık yakıyor, yalnızlık üzüyor
Dostta denir mi her dert? Dedin de ne dinledin? Kime dayanacaksın yüreğinde yürüyen dertler için?
Ne tesellisi var, ne şarkının, ne sazın Sözler silik, sazlar kırık Hayat bestesi hüzünlü
Gülmek mi mutlu eden, ağlamak mı? Huzur hiçbiri mi? Hiç mi her şey?
Hiçlik dereleri nerede duracak, varlık dağlarına ne zaman çıkılacak?
Uçar gibi gidiyor zaman, uyur gibi geçiyor ömür
Harcanan hayat& Hayıflanması gereken hayallerle oyalanıyor
Yuvasız kuşların şaşkınlığıyla çırpınıyor
Çaresiz dallara konuyor kırık kanatlarla& Acı kanıyor içi& Dertle dönüyor dışı
Umutla doğuyor her sabah, ölümle yatıyor her akşam
Dert döşeğinde gözleri açık uyuyor, deva prensesi gelir de ellerinden tutar diye
Acı şerbeti şifa şevkiyle içiyor& Deva diye dayanıyor dertlere
Sevgiyi saflaştırır sıkıntılar, dostlukları derinleştirir dertler
Sürüklendikçe yüreğin, özüne yol alırsın& Savrulması gereken sevgi değil, her şeyi yutan senin benin Ben de boğulmazsan içindeki benle buluşursun
Dert dalgalarıyla çalkalanırken ben in, duru ve derindir özbenliğin& Sevgi saf, hikmet diri, varlık dağları yücedir bu benlikte
İçtiğin acılara, dayandığı dertlere değmiştir, Ben den geçmiş Birbene erişmişsindir
Özün özüne erişen kabuk ağlamalara güler geçer
Günlerin üstündedir gönlü, gönlünden damlayan günleri de güldürür
Dertler gülmekle geçmez, acıları dindirmez şarkılar
İçini açıyorsa çektiklerin derin bir iç çek ve yürü yüreğinin yolunda
Hüseyin EREN